Artemis ~ de godin van de jacht en de maan
Artemis – De Kracht van Onafhankelijkheid en Overgave
Van alle energieën die ik in mijn leven met me meedraag, zijn die van Artemis en Athena mij het meest vertrouwd. Dit heeft alles te maken met mijn opvoeding in de jaren ’60 en ’70, een tijd van opkomend feminisme, vrouwenrechten en strijd voor gelijkheid.
De Invloed van Mijn Jeugd
Mijn ouders groeiden op in conservatieve gezinnen, maar vonden elkaar in de verandering van waarden en normen. Ieder op hun eigen manier dat wel. Mijn vader koos voor het socialisme en vocht voor rechtvaardigheid en gelijkheid in het algemeen. Mijn moeder richtte haar strijd specifiek op vrouwenemancipatie. Rond haar verzamelde zich een groep krachtige vrouwen met dezelfde missie, vriendinnen die wij “tantes” noemden en samen opstonden voor vrouwenrechten.
Als jong meisje keek ik met ontzag naar deze sterke vrouwen. Ze stonden stevig in het leven, onafhankelijk en strijdlustig. De Artemis in mij ontwaakte en ik werd meegenomen door deze “tantes” in hun strijd voor gelijkheid. Mijn moeder voedde mij op met het idee dat een vrouw haar eigen pad moest bewandelen. Dit werd nog versterkt door de woorden van buurvrouw “Tante Herna” in mijn poëziealbum:
“Je bent als een meisje geboren
En dat valt echt niet mee
Je zult moeten vechten
Want vrouwen, lieve Yvette, tellen anders niet mee.
Daarom hoop ik dat jij zult worden
Een echte dolle mina in daden en woorden”
Tegelijkertijd groeide ik op met een vader bij wie ik me vaak onzeker en op mijn hoede voelde. In die spanning vond ik mijn overlevingsmechanisme: ik doe het zelf. Ik ben als een meisje geboren en vecht voor mijn bestaan. Ik leerde te vertrouwen op mijn eigen kracht en niemand nodig te hebben.
De Opkomst van Artemis in Mij
Artemis, de godin van de jacht en onafhankelijkheid, werd mijn innerlijke bondgenoot. Ik had een boog en pijlen, en ik richtte op mijn eigen doelen. Sterk, zelfstandig en niet afhankelijk van anderen.
Deze energie bracht me ver. Ik leerde doorzetten, nam verantwoordelijkheid voor mijn eigen leven en liet me niet klein krijgen. Artemis gaf me kracht, maar vroeg er ook een prijs voor.
De Valkuil van Onafhankelijkheid
Mijn onafhankelijkheid werd een zwaargewicht. Hoe sterker ik werd, hoe minder ruimte er was voor kwetsbaarheid. Ik liet niemand echt dichtbij komen en verwachtte dat anderen zich aan mij aanpasten.
Ik was ervan overtuigd dat ik het goed deed. Toch voelde ik me vaak eenzaam, niet begrepen en onbegrepen. Hoe meer ik vocht voor mijn gelijk, hoe groter de afstand werd tussen mij en de mensen om me heen. Ik vroeg me af: Waarom begrijpt niemand mij? Maar de echte vraag was: Begrijp ik mezelf eigenlijk wel?
Van Strijd naar Overgave
De ommekeer kwam toen ik in aanraking kwam met de zeven godinnen in mij en interventies als geweldloos communiceren. Ik leerde mijn diepere behoeften herkennen en erkennen. Langzaam ontdekte ik dat echte kracht niet alleen in strijd en onafhankelijkheid ligt, maar ook in overgave, kwetsbaarheid en verbinding. De strijd was gestreden. Artemis kon in haar ware gedaante opstaan als krachtige vrouw in balans met kwetsbare Yin krachten als: overgave aan de stroom, geduld, nederigheid en begrip. Omdat daar de vrijheid van laten ontstaan ligt waarin wilskracht niet nodig is en enkel visualisatie op mijn doel de focus hierop de manifestatie creëert. Ik richt mijn pijlen en vertrouw.
Artemis hoefde geen ondoordringbare krijger te zijn. Ze mocht in haar ware gedaante opstaan: een krachtige vrouw die haar doelgerichtheid combineert met zachtheid, begrip en overgave aan de stroom van het leven.
Nu weet ik dat mijn pijlen nog steeds gericht kunnen zijn, maar dat ik mag vertrouwen op het proces. Dat ik niet alles met wilskracht hoef te forceren, maar mag laten ontstaan. In dat evenwicht ligt mijn ware kracht.